กาลครั้งหนึ่ง มีพ่อค้าเกลือบรรทุกเกลือไส่หลังลาแล้วนำไปขายตามหัวเมืองต่างๆ อยู่เนื่อง ๆเรื่อยมา อยู่มาวันหนึ่ง...

ขณะที่กำลังเดินทางอยู่เจ้าลาที่จำต้องเดินแบกถุงเกลืออยู่เต็มบนหลังของมัน ก็ให้เป็น รู้สึกหนักและเหนื่อยอย่างที่สุด มันจึงนึกและบ่นว่า

 " โอ้ย ๆๆวันนี้ทำไมถึงรู้สึกว่าไกลและหนักอย่างนี้นะ "

 แต่พ่อค้าเกลือก็ยังคงเดินจูงเหมือนลากมันไปเรื่อย ๆไม่ยอมหยุด

วันนี้เขาจะต้องพามันข้ามห้วยแห่ง หนึ่งไป...เมื่อมาถึงห้วยแห่งนั้นแล้วและขณะที่กำลังเดินข้ามอยู่นั้น จะด้วยความหนักของถุงเกลือ

หรือว่าเจ้าลามันเหนื่อยก็ไม่รู้หละ..มันเดินโย้ไปเย้มาเรื่อยเปลื่อยเลยทำให้มันต้องก้าวขาเหยียบหินพลาด

และพัดตกหงายหลังลงไปนอนแอ้งแม้ง...อยู่ในน้ำอย่างไม่เป็นท่า.... 

และกว่าที่เจ้านายของมันจะเข้ามาช่วยเหลือและลากมันขึ้นมาจากน้ำได้นั้น ก็พอดีกับที่เกลือที่บรรทุกมา ในถุงบนหลังมันนั้น ก็มีอันต้องละลายไปกับสายน้ำจนหมดสิ้น

" โอ้ย...หมดเลย แย่แล้ว ดูสิอ้ายลาบ้านี่ เห็นไหม?เกลือละลายไปจนหมดเลย "

พ่อค้าเกลือบ่นอย่างหัวเสียแล้วหันมาดุมันอย่างมากมาย หลายคำ แต่เจ้าลานั้นเมื่อมันขึ้นมาบนบกแล้ว

ก็ให้เป็นรู้สึกว่าหลังของมันนั้นเบาขึ้นอย่างมาก มันจึงนึกจำไว้ว่า ถ้าหากตกลงไปในน้ำแล้วจะทำให้ของที่บรรทุกบนหลังของมันเบาลงได้ มันนึกดีใจเป็นที่สุด...

ซึ่งก็ตรงกัน ข้ามกับนายของมันนั่นแหละ... 

    แต่นั้นมา เมื่อพ่อค้าเกลือพามันบรรทุกเกลือไปขายอีก กี่ครั้งกี่รอบ และทุกครั้งเมื่อพอถึงลำคลอง หรือหนองน้ำ เจ้าลาจะแกล้งล้มและลงไปนอนในน้ำเสียทุกครั้ง

และแน่นอนเกลือก็จะละลายไปกับ สายน้ำ ทำให้เสียหายทุกคราวไปนั่นแหละ พ่อค้าเกลือต้องได้รับความเสียหายอย่างมาก และเขา

ก็มานั่งตรึกตรองดูและเห็นว่าเจ้าลาตัวนี้ของเขานั้นมีนิสัยขี้โกงและแกล้งเขาอย่างแน่นอน เห็นที ว่าจะปล่อยไว้ไม่ได้..

จะต้องทำการสั่งสอนให้เข็ดหลาบเสียแล้ว วันหนึ่งเขาจึงแกล้งเอานุ่นบรรทุกลงไปในถุงแทนและให้มีขนาดน้ำหนักเท่ากับเกลือ

ฝ่ายเจ้าลานั้น ไม่รู้ถึงอุบาย เมื่อไปถึงหนองน้ำ จึงเดินลงไปนอนในน้ำอย่างเคย เมื่อนุ่นถูกน้ำ ก็อุ้มน้ำเอาไว้ทำให้มี น้ำหนักมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

ลาตัวนั้นจึงรู้สึกหนักยิ่งกว่าครั้งก่อน ๆ พ่อค้าเกลือได้ทำเช่นนี้จน เจ้าลาขี้โกงตัวนั้นของเขาเข็ดและ ไม่กล้าลงไปนอนแช่น้ำอีกเลย.....

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ให้ทุกข์เเก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว !!!

http://bouck.exteen.com/20050505/entry