กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง วิ่งมาขอความช่วยเหลือจากคนตัดไม้ คนตัดไม้พาสุนัขจิ้งจอกเข้าไปซ่อนที่ข้างกระท่อม

พวกพรานล่าสัตว์จูงหมาล่าเนื้อมาถึงก็ถามคนตัดไม้ว่าเห็น สุนัขจิ้งจอกหรือไม่ “ไม่เห็นเลยเพื่อนเอ๋ย” คนตัดไม้ปฏิเสธเเต่ก็ชี้นิ้วไปทางข้างกระท่อม

พวกพรานล่าสัตว์ไม่เข้าใจสัญญาณบอกใบ้นั้นจึงพากันกลับไป สุนัขจิ้งจอกรออยู่อีกสักครู่ แล้วก็ออกมาจากที่ซ่อน วิ่งผ่านหน้าคนตัดไม้ไป

คนตัดไม้จึงร้องขึ้นว่า “ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ เจ้าไม่ขอบคุณเข้าเลยหรือ”

“ลิ้นของเจ้าไม่ตรงกับนิ้วของเจ้าเลยนะ แล้วจะให้เราขอบใจเจ้าได้อย่างไร ?” สุนัขจิ้งจอกกล่าวเเล้วก็วิ่งเข้าป่าไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “คนไม่ซื่อสัตย์ ย่อมไม่มีผู้ใดนับถือ ”