เรื่อง คนตัดไม้กับขวานเงินขวานทอง     

เสียง " ก้าง..กอง..ก้าง..กอง.." ของขวานที่จามลงไปบนต้นไม้ดังออกมาจากในป่าที่อยู่ติดแม่น้ำ

ใหญ่สายหนึ่งเป็นจังหวะ..คนตัดไม้ผู้ยากจนผู้หนึ่งกำลังใช้ความพยายามและพลังที่เขามีอยู่ทั้งหมด นั้นตัดต้นไม้ต้นหนึ่งที่มีเนื้อไม้ที่แข็งมากเขาเพียรพยายามที่จะโค่นมันมาตั้งแต่เช้าแล้ว...

" เฮ้อ.. ทำไมมันถึงตัดยากตัดเย็นแบบนี้นะ..สงสัยเพราะขวานของเราทื่อและเก่ามากละมั้งนี่ "

เขาพูดบ่นขึ้น ด้วยความโมโห...ดังนั้นเขาจึงเงื้อมือยกขวานเล่มนั้นขึ้นจนสุดแรงเกิดเพื่อหวังจะจามลงไปบนต้นไม้ ต้นนั้นอีกครั้ง..แต่แล้วคงเป็นเพราะโชคของเขาคงจะไม่ดีเอาเลยวันนี้...

ขวานที่เขาเงื้อมันขึ้นจนสุดมือ นั้นเกิดกระเด็นหล่นจากมือแล้วพลัดตกลงไปในแม่น้ำใหญ่สายนั้นเข้า...

ด้วยแม่น้ำสายนี้เป็นแม่น้ำสายใหญ่และลึกมาก ชายคนตัดต้นไม้จึงไม่สามารถที่จะลงไปงมขวานขึ้นมา ได้และด้วยความที่จนปัญญาเขาเลยย่อตัวลงนั่งคุกเข่าลงนั่งที่ริมแม่น้ำและคร่ำครวญออกมาว่า

" โธ่ ..โธ่.. ไม่น่าเลย แล้วทีนี้ข้าจะทำยังไงดีเล่า ขวานก็มีอยู่แค่เล่มเดียวนี่เอง ฮื่อ ๆๆ " เขาได้แต่คร่ำครวญอยู่อย่าง นั้น...แล้วอยู่ๆก็เกิดสิ่งประหลาดที่บนผิวน้ำขึ้น..สายน้ำที่ไหลนิ่งสงบอยู่

นั้น..พลันเกิดและกลายเป็นสาย น้ำวนหมุนเป็นวงขึ้นมาและตรงกลางสายน้ำวนนั้นก็บรรดาลให้มีเทพเจ้าองค์หนึ่งยืนอยู่ในมือถือขวาน ทองที่มีแสงเป็นประกายเรื่องรองระยิบระยับอยู่นั่นมิใช่หรือ?

เทพเจ้ายกขวานทองเล่มนั้นชูขึ้น แล้วถามชายคนตัดไม้ว่า " ขวานที่เจ้าทำตกลงไปเป็นอันนี้ใช่ไหม ? " ชายคนตัดไม้รีบตอบกลับไปว่า

 " ไม่ใช่หรอกท่านขวานที่ข้าน้อยทำตกลงไปไม่ใช่ขวานทองเล่มนี้ หรอกท่านเทพเจ้า " เทพเจ้าจึงหายลงไปสู่ใต้พื้นน้ำแล้วโผล่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมด้วยขวานเงิน

 " คราว นี้คงใช่อันนี้ใช่ไหม?ขวานที่เจ้าทำตกลงไปน่ะ " ชายคนตัดไม้ก็ตอบปฏิเสธไปอีกว่า " ไม่ใช่...ท่านเทพเจ้า อันนี้ก็ไม่ใช่ขวานของข้าน้อยหรอก..ขวานของข้าน้อยไม่ใช่ขวานเงิน

 " เทพเจ้าจึงดำลงสู่พื้นน้ำอีกครั้งแล้วกลับขึ้นมาพร้อมด้วยขวานที่บิ่นจนทื่อและเก่าอันนั้น..ชายคน ตัดไม้รีบพูดขึ้นด้วยความดีใจอย่างที่สุดว่า "

ใช่..ใช่แล้วท่านเทพเจ้าขวานเล่มนี้แหละ..ที่ข้าน้อยทำตกลง ไปเมื่อสักครู่นี้ " เมื่อเทพเจ้ายื่นขวานเล่มนั้นให้กับเขาแล้วเขาก็พร่ำพูดกล่าวขอบคุณเทพเจ้าไม่ยอมหยุด

เลยทีเดียว...ด้วยดีใจที่ได้ขวานของตนคืน

" เจ้าเป็นคนใจซื่อ ไม่โกหกพกลมสมควรที่ข้าจะต้องให้รางวัลแก่เจ้า เอ้า..นี่ทั้งขวานเงินและขวานทอง สมควรที่จะเป็นของเจ้าแล้ว "

พูดจบเทพเจ้าก็จางหายไปจากตรงนั้น...ชายคนตัดไม้ให้เป็นดีใจอย่างเหลือ คณานับที่อยู่ ๆก็โชคดีได้เป็นเจ้าของขวานเงินและขวานทองทีเดียวพร้อมกันเลย..เมื่อเขากลับมาถึงหมู่

บ้านแล้วก็ได้เล่าเรื่องราวต่าง ๆที่ตนได้ประสบมานั้นให้กับเพื่อน ๆที่เป็นคนตัดไม้เป็นอาชีพด้วยกัน ฟังด้วยความดีใจ...

และในจำนวนเพื่อนคนตัดไม้นั้นมีคนตัดไม้ผู้โลภมากร่วมฟังอยู่ด้วย...คนตัดไม้ผู้โลภมากจึงคิดที่อยากจะ ได้ขวานเงินและขวานทองไว้เป็นเจ้าของมั่ง...

เขาจึงรีบไปที่แม่น้ำสายนั้นทันทีพอมาถึงก็โยนขวานของ ตนลงไปในแม่น้ำสายนั้นทันทีทันใด..แล้วเทพเจ้าก็ออกมาปรากฏกาย...ในมือนั้นถือขวานทองไว้เสียด้วย สิ...

คนตัดไม้ผู้โลภมากเมื่อเห็นขวานทองที่ตนต้องการอย่างมากนั้นเข้าก็รีบตะโกนบอกกับเทพเจ้าว่า

" ขวาน ที่ข้าทำตกลงไปน่ะเป็นขวานทองแล้วก็ขวานเงินด้วยนะ...ท่านเทพเจ้า " เทพเจ้าเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ทรงพิ โรธอย่างมาก

" เจ้ามันคนโลภมาก โกหกพกลม ข้าไม่มีขวานเล่มไหนที่จะมอบให้กับเจ้าหรอก " กล่าวแล้ว เทพเจ้าก็จางหายไป...

คนตัดไม้ผู้โลภมากจึงไม่ได้ขวานหรืออะไรเลยสักอย่าง...

แล้วยังแถมต้องเสียแม้แต่ ขวานของตนไปเสียอีกด้วย...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
โลภมากมักลาภหาย.......

http://bouck.exteen.com/20050505/entry