 |
 |
|
 |
|
มุมพ่อแม่ / คุณแม่มือใหม่
|
การร้องที่แยกแยะได้ คุณพ่อคุณแม่หลายๆ ท่านอาจจะเคยปวดหัว ว่าลูกน้อยร้องไห้งอแงเพราะอะไร ลักษณะการร้องไห้จะต่างกันมั้ยในสาเหตุที่ต่างกัน วันนี้ MOMchannel มีวิธีการแยกแยะเสียงร้องไห้ของลูก เพื่อเราจะได้รู้ถึงสาเหตุของการร้องมาฝากค่ะ
ภายใน 8-10 สัปดาห์ พ่อแม่จะแยกแยะเสียงร้องที่แตกต่างกันของลูกได้ง่ายขึ้น ความแตกต่างที่เราเห็นในตอนต้นจะเริ่มชัดเจนมากขึ้นในตอนนี้ เวลาในการนอก การตื่น และการกินนมจะเริ่มคาดเดาได้มากขึ้น ครอบครัวจะเริ่มสามารถจัดตารางประจำวันได้ดีขึ้น และสิ่งนี้ก็จะช่วยให้พ่อแม่เข้าใจความหมายในการร้องแต่ละครั้งของลูกได้ง่ายขึ้น เช่น นานเกินไปแล้วตั้งแต่กินนมมื้อที่แล้วหรือยังไม่ได้นอน, ลูกตื่นมานานเกินไปแล้วและยังไม่ได้เล่นเลย ตอนนี้คุณแม่และคุณพ่อจะรู้สึกว่ารู้จักลูกมากขึ้นและรู้ว่าลูกร้องเพราะเหตุใด
- ความเบื่อ จะเป็นการร้องโยเยเหมือนคราง ศรีษะจะหันหากำมือหรือจุกนมหลอก เขาจะหยุดเมื่อคุณชะโงกหน้าเข้าไปมอง หรือแม้แต่เมื่อคุณส่งเสียงพูดกับเขาโดยไม่เห็นหน้า
- ความอ่อนเพลีย เกิดขึ้นในช่วงตอนท้ายของวัน หรือหลังจากผ่านความตื่นเต้นหรือสิ่งเร้าหรือการกระตุ้นมามากมายตลอดทั้งวัน การร้องจะเหมือนการร้องแบบโคลิก ร้องเป็นจังหวะในตอนช่วงท้ายวัน ควรปลอบประโลม ทำให้เขาสงบลงและต้องไม่กระตุ้นใดๆ เขาอีก
- ความหิว มักมาพร้อมกับการสอดส่ายค้นหาสิ่งที่เขาจะสามารถดูดได้ เมื่อคุณป้อนนมเขา ก็จะเห็นได้ชัดว่าเขาหิวนั่นเอง สังเกตดูว่าเขาตั้งใจกับการดูดอย่างจริงจังเพียงใด ไม่ว่าจะเป็นนมแม่หรือนมขวดก็ตาม หรือดูได้ที่เปลือกตาของเขาที่จะหรี่ลงด้วยความพึงพอใจอย่างมีความสุข
- ความเจ็บปวด เห็นความแตกต่างได้เด่นชัดในวัยนี้ คุณจะเคยชินกับการร้องแบบอื่น แต่การร้องด้วยความเจ็บปวดนี้จะทำให้คุณตกใจด้วยเสียงที่แหลมและถี่ หน้าของเด็กจะขมวดเหมือนปม เขาจะมองคุณด้วยสายตาที่ทิ่มแทงหัวใจคุณ ซึ่งแบบที่อ้อนวอนให้ช่วยเขาด้วย เขาอาจงอขาและแขนขึ้นจนตัวกลม เหมือนกับการปกป้องตัวเอง หรือเขาอาจงอตัวด้วยความเจ็บปวด หัวใจของคุณจะเต้นเร็ว ปอดของคุณดูเหมือนจะขาดอากาศ คุณจะรู้สึกสิ้นหวัง การร้องของลูกดูเหมือนจะไม่จบสิ้น และอาจดูเหมือนแผ่วลงเพราะความเหน็ดเหนื่อย แต่ก็ดูเหมือนว่าไม่มีสิ่งใดแต่ก็ดูเหมือนไม่มีสิ่งใดทำให้เขาหายเจ็บเองได้ ถ้าลองจับโน่นจับนี่ (อย่างนุ่มนวล) ไปทั่วร่างกายลูกแล้วก็ยังไม่พบสาเหตุก็ถึงเวลาที่จะต้องพาไปพบแพทย์แล้วล่ะค่ะ
จนถึงช่วงวัยนี้คุณและลูกต่างก็ได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันไปมากมาย ลองมองย้อนกลับไปดูช่วงวันแรกๆ ที่คุณยังไม่รู้อะไรมาก การร้องของลูกดูจะเหมือนไปหมดทุกครั้ง หรือจะเป็นการทดสอบ คุณก็ไม่แน่ใจอีกเหมือนกัน คุณลองทุกอย่างแล้ว แต่ก็ดูเหมือนจะแย่ลง ลูกกลับร้องหนักขึ้น แทนที่จะสงบลง
ในตอนนี้จากการเรียนรู้และประสบการณ์ในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาคุณรู้สึกว่าคุณรู้ความแตกต่างในเสียงร้องของลูก การร้องยังคงเป็นการเรียกร้องหรือความต้องการบางอย่าง แต่ปฏิกริยาของคุณจะเป็นสิ่งที่คุณควบคุมได้มากขึ้นกว่าเมื่อก่อน อาจจะอุ้มเขาขึ้นมากอด อาจจะนั่งและโยกเขา หรืออาจจะหาจุกนมปลอมให้เขาดูด อาจร้องเพลงหรือพูดคุยกับเขา คุณจะรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของการเป็นพ่อแม่ ขอให้สนุกไปกับมันค่ะ สนุกไปกับการเรียนรู้ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา แม้แต่การร้อไห้แบบ โคลิก เองก็อาจมีวัตถุประสงค์บางอย่างและในตอนนี้ คุณก็ทราบแล้วและแยกแยะมันออกจากการร้องแบบเจ็บปวดได้แล้ว
ขอขอบคุณภาพประกอบและบทความ : momchannel |
© Copyright 2001-
 ภาษาไทย ใช้ได้ดีกับ IE10, Chrome, Firefox 1024x768
|