เริ่มเรียนรู้การเป็นแม่

ช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา คือการเรียนรู้การเป็นแม่ค่ะ

ผ่านหลายขั้นตอนมาก กว่าจะมานั่งเล่าเรื่องราวให้คุณแม่ฟังกันในวันนี้

การเลี้ยงลูกเป็นศิลปะค่ะ เราทำตามตำราอย่างเดียวไม่ได้ แต่ต้องใช้สัญชาตญาณด้วย เนื่องจากลูกเรายังเล็กมาก สิ่งที่เค้าสื่อสารออกมาทำได้แค่เพียงร้องไห้ เพื่อจะบอกเราว่า เค้าหิว เค้าเปียก เค้าไม่สบายตัว เค้าง่วง เค้าเบื่อ เมื่อเค้าพูดสื่อสารกับเราไม่ได้ การร้องจึงเป็นรูปแบบที่ลูกเลือกใช้เพื่อจะบอกเราว่าเค้าต้องการให้เราสนองความต้องการให้เค้าในเรื่องต่างๆ ตรงนี้เป็นสิ่งที่ท้าทายมากเลยสำหรับส้มและเชื่อว่าน่าจะท้าทายสำหรับคุณแม่มือใหม่ทุกคนด้วย เพราะเราต้องสังเกตลูกของเราและพยายามทำความเข้าใจว่าการร้องแบบนี้ ลักษณะนี้หมายถึงอะไร

ช่วงสัปดาห์แรก เครียดมากค่ะ จนเกือบจะเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอด (เบบี้ บลู) โรคซึมเศร้าหลังคลอดนี้เกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนของคุณแม่ ซึ่งถือเป็นเรื่องปกตินะคะ เราอยู่กับลูกของเราตลอดเวลาอย่างส้มเนี่ย ไม่มีคนช่วยเลี้ยง คือเราเลี้ยงลูกเอง แรก ๆ ในช่วงปรับตัวเรียนรู้กันและกัน เครียดมากค่ะ เพราะมีหลายอย่างที่เราทำไม่เป็น มีหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจ ตอนลูกร้องคือเครียดมาก ถึงขั้นร้องไห้ไปกับลูกเพราะทำอะไรไม่ถูก คือไม่รู้วิธีทำให้ลูกหยุดร้องและหันไปทางไหนคือเราตัวคนเดียว ตอนนั้นโชคดีมากค่ะที่ยังตั้งสติได้ คือพอรู้ตัวว่าเราไม่ปกติแล้ว ส้มรีบค้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตเลย แล้วก็พบว่า มันมีโรคซึมเศร้าจริง ๆ และเราต้องเรียนรู้ที่จะไม่ถลำลึกลงไปมากกว่านี้ ส้มจึงคุยกับสามีและบอกปัญหาให้ฟัง สามีก็เข้ามามีบทบาทในการช่วยเลี้ยงลูกมากขึ้น แม้จะไม่ได้มากมาย แต่ก็ทำให้สภาพจิตดีขึ้นนะคะ ก็เลยคิดว่าบางส่วนที่ได้พบเจอมา น่าจะมีประโยชน์ถ้าได้แบ่งปัน ส้มเลยจะมาแนะนำการใช้ชีวิตกับการเลี้ยงลูกในช่วงแรกค่ะ

1. เมื่อลูกร้อง ไม่จำเป็นต้องตกใจและรีบทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำอยู่เพื่อมาหาลูกค่ะ ลูกเรารอได้แป๊บนึง ส้มจะบอกว่า รอแป๊บนะครับ แม่กำลังทำนี่อยู่ เดี๋ยวแม่เสร็จแล้วจะไปหา แต่ส่วนตัวแล้วไม่เคยปล่อยให้รอเกินสามนาทีนะคะ ก็ทำธุระนั่นแหละ อันไหนธุระแบบรอได้ แบบกำลังพิมพ์งานอยู่ กดเซฟงานแล้วก็จะดูลูกเลย ถ้าธุระอันไหนต้องทำให้เสร็จก่อน แบบกำลังต้มน้ำเดือดอยู่ต้องเอาใส่ถ้วยใส่แก้วก่อน ส้มก็จะทำสิ่งนั้นก่อน นอกจากนี้ส้มจะสังเกตก่อนเสมอว่าลูกร้องเพราะอะไร ลักษณะการร้องของลูกจะไม่เหมือนกันค่ะ บางทีลูกร้องเพราะอยากให้เราอยู่ใกล้ๆ อยากให้เราอุ้ม หิวหรือรู้สึกไม่สบายตัวต้องเปลี่ยนผ้าอ้อม เสียงร้องจะเป็นปกติซึ่งแตกต่างไปตามสถานการณ์ แต่บางทีลูกโดนมดกัด เสียงร้องของลูกจะเป็นแบบเจ็บปวดคือแผดเสียงร้องแบบตกใจและเจ็บ อันนี้คือพออยู่กับเค้าทุกวัน เราจะเรียนรู้เองค่ะ ค่อยๆสังเกตนะคะ ในกรณีถ้าเกิดร้องแบบผิดปกติขึ้นมา เราก็ควรจะรีบไปดูลูกค่ะ
2. การร้องของลูก ไม่ได้หมายความว่าหิวเสมอไป เพราะฉะนั้นการแก้ปัญหาด้วยการให้นมทุกครั้งไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องนะคะ เด็กจะมีสัญชาตญาณ เมื่อร้องแล้วเราเอานมให้ หิวไม่หิวเค้าก็กินค่ะ จะกลายเป็น over feeding ได้ อยากให้ลองสังเกตดูก่อนว่าลูกต้องการอะไร ส่วนใหญ่บอกกันว่าการทำปากจุบจิบของเด็กแสดงถึงความหิว แต่จริงๆแล้วบางทีมันเหมือนเป็นความเคยชินของเด็กที่ทำปากจุบจิบหรือเอามีเข้าปากค่ะ
3. คุณแม่ต้องหาเวลาพักผ่อนด้วยนะคะ ช่วงแรกๆถ้าเลี้ยงด้วยนมแม่ นมแม่จะย่อยง่าย เพราะฉะนั้นลูกจะตื่นบ่อย ขับถ่ายบ่อยและหิวบ่อย เฉลี่ยทุก 2-3 ชั่วโมง หากคุณแม่ไม่ได้พักผ่อนหรือพักผ่อนไม่พอ อาจส่งผลต่อน้ำนมนะคะ เพราะฉะนั้นก่อนจะดูแลลูก อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย ต้องหาเวลางีบหลับเวลาลูกหลับนะคะ
4. อาการสำลักเป็นเรื่องปกติของเด็ก ระบบการทำงานในร่างกายของเค้ายังไม่สมบูรณ์เต็มที่ ไม่ต้องตกใจ แค่จับให้หัวสูงหรือให้กินนมแม่ เดี๋ยวอาการก็จะหายไปเองค่ะ
5. หลังกินนมต้องจับเรอทุกครั้ง ส้มใช้วิธีอุ้มพาดบ่าแล้วลูบหลังขึ้น หรือ ตบที่หลังเบาๆ ถ้าลูกไม่เรออาจทำให้เกิดการสำลักตอนนอนหรือแหวะนมได้ค่ะ อันนี้ต้องระวัง เพราะหากลูกนอนหงายมีสิทธิ์สำลักแล้วทำให้ถึงตายได้นะคะ

นี่เป็นบางส่วนที่ส้มได้เรียนรู้ในระหว่างสองสัปดาห์ที่ผ่านมานะคะ ยังมีรายละเอียดอีกมากมายที่อยากแชร์ให้ฟัง เอาไว้โพสหน้าจะมาเล่าให้ฟังในส่วนของการให้นมแม่และอื่น ๆ นะคะ